Protokoły Routingu Z Losowymi Przejściami.
Celem techniki routingu opartej na losowych przejściach jest osiągnięcie równoważenia obciążenia w sensie statystycznym i poprzez wykorzystanie routingu wielościeżkowego w bezprzewodowych sieciach czujnikowych (WSN). Ta technika uwzględnia tylko sieci o dużej skali, w których węzły mają bardzo ograniczoną mobilność. W tym protokole zakłada się, że węzły czujników mogą być włączane lub wyłączane w losowych momentach. Co więcej, każdy węzeł ma unikalny identyfikator, ale nie są potrzebne żadne informacje o lokalizacji. Węzły zostały rozmieszczone tak, że każdy węzeł przypada dokładnie na jeden punkt przecięcia regularnej siatki na płaszczyźnie, ale konfiguracja może być nieregularna. Aby znaleźć trasę od źródła do miejsca docelowego, informacje o lokalizacji lub koordynację sieci uzyskuje się poprzez obliczenie odległości między węzłami przy użyciu rozproszonej wersji asynchronicznej dobrze znanego algorytmu Bellmana-Forda. Węzeł pośredni wybrałby jako następny przeskok węzeł sąsiedni, który jest bliżej miejsca docelowego, zgodnie z obliczonym prawdopodobieństwem. Ostrożnie manipulując tym prawdopodobieństwem, można uzyskać pewien rodzaj równoważenia obciążenia w sieci. Algorytm routingu jest prosty, ponieważ węzły są wymagane do przechowywania niewielkiej ilości informacji o stanie. Co więcej, różne ścieżki są wybierane w różnym czasie, nawet dla tej samej pary węzłów źródłowych i docelowych.
Skrót: –
