Tryb szyfrowania blokowego, który usprawnia tryb elektronicznej książki kodowej poprzez łączenie ze sobą bloków szyfrogramu, które tworzy oraz operowanie na segmentach tekstu jawnego o zmiennej długości mniejszej lub równej długości bloku.
Ten tryb działa poprzez użycie wcześniej wygenerowanego segmentu zaszyfrowanego tekstu jako danych wejściowych algorytmu (tj. poprzez „zwrotne” zaszyfrowany tekst) w celu wygenerowania bloku wyjściowego, a następnie połączenie (przez XOR) tego bloku wyjściowego z następnym segmentem tekstu jawnego (blok długość lub mniej), aby utworzyć następny segment tekstu zaszyfrowanego.
